پرش به محتوا

ابن کثیر مکی

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

ابو معبد عبدالله بن کثیر[۱] از قراء سبعه است. وی ایرانی‌تبار[۲] و متولد مکه، از نسل ایرانیانی بود که انوشیروان پادشاه ایران برای فتح حبشه گسیل کرده بود.[۳] ابن کثیر مردی فصیح و بلیغ بود؛ و از جمع صحابه عبدالله بن زبیر و انس بن مالک را درک کرد. او در سال ۱۲۰ هجری قمری درگذشت.

کسانی که از وی راویت کرده‌اند:

  • بَزْی (احمد ابن محمد ابن عبدالله)
  • قُنبُل (محمد ابن عبدالرحمن)

منابع

[ویرایش]
  1. «دانش نامه حج و حرمین الشریفین» (PDF). بایگانی‌شده از اصلی (PDF) در ۲۸ مارس ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۲۸ مارس ۲۰۱۹.
  2. تهذیب الاسماء. صص. ج۱ ص ۲۶۵.
  3. تاریخ الاسلام. صص. ج۷ ص ۴۰۴.